لامرد

شهرتم دلشوره، اسمم آدمک صیرتم سیراب و دستم بی نمک تا گشودم سفره دل پیش دوست با کمال سادگی خوردم کَلَک آسمان صاف دل ابری شد و از قضا برداشت با رعدی تَرَک ناگهان شب آمد و باران گرفت گوشه چشمان حسرت نَم نَمک روی دوشم کرد سنگینی غمی خنده هایم غصه دار و بانمک دلخور از فکر پلید این …

من احساس حقارت میکنم ازاینکه میبینم هنوزم غصه دار روزهای سرد دیرینم من احساس اسارت میکنم از درد امروزم که هردم میدهد دلشوره ایی آرام تسکینم ندارد ذهن من گنجایش افکار تودرتو گهی ازبازی چرخ و فلک بسیار غمگینم بترسم با تمام باورم ازلطف معشوقی که بی منت مداوا مینماید زخم چرکینم بمانم ناخداگاه جا،زمانی باخبرگردم که دیگر کارم از …